ਗੁਰਸਿੱਖ ਦੀ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਮਛੁਲੀ ਜੇਹੀ ਹੀ ਲੋੜੀਂਦੀ ਹੈ, ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਵਰਗੀ ਹੀ ਤਾਂਘ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਚਕਵੀ ਵਰਗੀ ਹੀ ਖਿੱਚ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ......
ਮੋਹਿ ਮਛੁਲੀ ਤੁਮ ਨੀਰ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਸਰੈ ॥ ਮੋਹਿ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਬੂੰਦ ਤ੍ਰਿਪਤਉ ਮੁਖਿ ਪਰੈ ॥ ਮੁਖਿ ਪਰੈ ਹਰੈ ਪਿਆਸ ਮੇਰੀ ਜੀਅ ਹੀਆ ਪ੍ਰਾਨਪਤੇ ॥ ਲਾਡਿਲੇ ਲਾਡ ਲਡਾਇ ਸਭ ਮਹਿ ਮਿਲੁ ਹਮਾਰੀ ਹੋਇ ਗਤੇ ॥ ਚੀਤਿ ਚਿਤਵਉ ਮਿਟੁ ਅੰਧਾਰੇ ਜਿਉ ਆਸ ਚਕਵੀ ਦਿਨੁ ਚਰੈ ॥ ਨਾਨਕੁ ਪਇਅੰਪੈ ਪ੍ਰਿਅ ਸੰਗਿ ਮੇਲੀ ਮਛੁਲੀ ਨੀਰੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ॥੪॥ {ਪੰਨਾ 847}
ਇਹਨਾਂ ਸਭ ਉਧਾਰਨਾ ਦਵਾਰਾ ਗੁਰੂ ਸਾਹਬ ਨੇ ਪਰਤੱਖ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ:
ਬਾਹਰੀ ਭੇਖਾਂ,
ਧਿਆਨਾਂ-ਸਮਾਧੀਆਂ,
ਜੱਪਾਂ,
ਵਰਤਾਂ,
ਸਰੋਵਰਾਂ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਇਸ਼ਨਾਨਾਂ,
ਸੰਗਰਾਂਦ, ਮੱਸਿਆ, ਪੂਰਨਮਾਸੀ ਜਿਹੇ ਵੱਖਰੇ-੨ ਦਿਨਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਾਧਨਾਵਾਂ,
ਮਾਲਾਵਾਂ,
ਸਿਮਰਨੀਆਂ,
ਗਿਣਵੇਂ-ਮਿਣਵੇਂ ਪਾਠਾਂ,
ਅਖੰਡ-ਪਾਠਾਂ ਦੀਆਂ ਲੜੀਆਂ,
ਤੁੱਕ-ਤੁੱਕ ਵਾਲੇ ਸੰਪਟ ਪਾਠਾਂ ਦੇ ਪਾਖੰਡਾਂ,
ਇਤਿਆਦਿਕ ਦੀ ਪ੍ਰਭੁ-ਪਤੀ ਤੇ ਜੀਵ-ਇਸਤਰੀ ਦੇ ਅਗੰਮੀ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ......
